Nizamettin Şereflier

Mecideyköy de bulunan eski Ali Sami Yen stadının yerine yapılan rezidans inşaatında, 32. kattan aşağıya yük asansörünün düşmesi sonucu maalesef 10 işçi yaşamını yitirmiştir. Millet, Soma maden ocağında kaybedilen 302 canın acısını unutmadan, yeni bir acının içine düşürülmüştür.

Türkiye, iş kazaları istatistiklerine göre günde 4, yani basit bir hesapla ayda 120, yılda1440 işçisini iş kazalarına kurban vermekte; iş kazalarında kaybedilen insan sayısı bakımından, ne yazık ki dünyada 3. Avrupa da 1. sırada bulunmaktadır.

Sizlere burada daha fazla istatistikî bilgiler vererek canınızı sıkmak istemem ama maalesef iş kazaları tablomuz bir felaket, tam bir geri kalmışlık, üçüncü dünya ülkesi tablosu! Ekonomimiz şu ölçekte büyüdü, ihracatımız şu kadar oldu, ne güzel kulağa hoş gelen sözler ama bunun için epey bir işçiyi, iş kazalarında kurban verdik.

İş kazalarında, insan kaybında Avrupa’da birinci sırada olmamızın mantıki hiçbir izahı yoktur. Nihayetinde bu, birilerinin açgözlülüğü yüzünden, alınması gereken tedbirlerin alınmamış olmasındandır. Nitekim Soma’da da böyle olmadı mı? İşletme sahibi kâğıt üstünde her türlü tedbir ve önlemi almış görünüyordu ama kaza sonrası, kaza kırım raporunun incelendiğinde gerçeklerin hiçte öyle olmadığı görüldü.

Anlaşılan bu ülkenin bütün kurum ve kuruluşlarından tutun da, siyasetçilerine, yöneticilerine kadar toplumun bütün kesimlerin zihinlerine format atmanın zamanı geldi de geçiyor bile! Bu durum böyle sürdürülemez, savaştan beter! Ne demek sadece iş kazalarında yılda 1500’e yakın kişiyi kaybetmek, trafik kazalarını ve diğer kazaları hesaba kattığımızda, ülkemiz gerçekten ağır bir bilançoyla karşı karşıya demektir

İş gücü ve yetişmiş insan kaybımız bu hızla devam etmesi durumunda, ilerleyen zaman içinde işletmelerimiz, çalıştıracak kaliteli eleman bulamayacaktır. Daha da beteri, bu yapının böyle sürmesi halinde ileriki yıllarda sigorta şirketleri, bu kazaları tazmin edemez hale gelecektir.

Anılan kazaların önlenememesinde işletme sahipleri ve siyasetçilerin büyük sorumluluğu vardır. Özellikle işletme sahipleri, “biz güvenliği falan güvenlik şirketine havale etmiştik” diyerek işin içinden sıyrılamazlar. Bu dünyada yasalar sizden yana olduğu için belki bu işlerin içinden sıyrılabilirsiniz ama yarın huzuru mahşerde bunun hesabını veremezsiniz. Allah aşkına biraz az kazanın ama insanı kaybetmeyin, insandan daha büyük değer yoktur.

Siyasetçilerimizin mazeretleri onlarınkinden daha da beter; neymiş efendim, iş güvenliği müfettişleri işletmeleri denetlemişmiş. Sen kontrol ettin, sen denetledin de bu kadar kayıp niye?

Ey siyasetçiler, iş hayatında emekçilerin güvenlikli ortamlarda çalışmalarını sağlamak için işveren sorumluluğunu arttıran yasaları çıkarmamışsanız ve sebepten dolayı bir kayıp gerçekleşmişse, hem bu dünyada, hem de ahrette sorumlusunuz; bu dünyada belki hesap vermeyebilirsiniz ama yarın “mahkeme-i kübra’da”, bu hesaptan yakanızı kurtaramazsınız, bizden söylemesi!

Hükümet, hiç kimsenin gözünün yaşına bakmadan İLO sözleşmesinin bütün şartlarını kabul etmeli ve buna uygun tüm yasal düzenlemeleri acilen meclisten çıkarmalıdır. Ayrıca çalışma hayatının baş belası olan taşeronlaşmaya bir an önce son vermelidir. Çalışma hayatına ve ülkemize güzel günlerin gelmesi dileğiyle! Kalın Sağlıcakla!

Nizamettin Şereflier

12.09.2014 / Bu Yazı 1100 kez okundu