- Makaleyi Paylaş
- Facebook'ta Paylaş
- Twitter'da Paylaş
- 12 Şubat 2016, Cuma 23:01
- 1074 kez okundu
19 Mart 1914’te Şehzadebaşı’nda “Milli Sinema” adı altında açılan ilk Türk sinemasıyla başlayan sinema tarihimiz bugünlere çeşitli evrelerle gelmiş bulunmakta.
Türk Sineması demek “Yeşilçam” demektir.
Dünya’da ilerleyen ve yükselen teknolojiyi çok gerilerden takip eden “Yeşilçam” daima ekonomik sorunlarla debelleşmiş, yakın tarihimize kadar da bu mücadele, kısıtlı olanaklarla çekilen, duygular üzerine yoğunlaşan filmlerle ayakta kalabilmiş, “Çağdaş” döneme geçiş yapmıştır.
Dünya sinemasıyla aramızdaki uçurum o dönemlerde çok derindi. Bir örnek vermek gerekirse, dünyanın ilk Renkli Filmi olan "The Black Pirate" Douglas Fairbanks tarafından 1926’da çekildi. Bizde ise ilk renkli filmler,
13 Nisan 1953 tarihinde gösterime giren, Muhsin Ertuğrul’un yönettiği “Halıcı kız” ve 15 Aralık 1953 tarihinde seyirciyle buluşan Ali İpar’ın yönettiği “Salgın”dır… Yani arada 27 senelik bir teknolojik fark vardı… Ancak bu fark günümüzde hemen hemen kapanmış, sadece prodüksiyon büyüklüğü ve sermaye farkı kalmıştır. Bu farkın kapanması da çok zordur.
Türkiye de 75 yıldır sinema sektörünü ve Türk halkının sinema beğenisini yöneten "Yeşilçam" günümüzde "Yeni Türk Sineması" dediğimiz, 2000 lerde doğup hızla gelişen harekete teslim olmuş durumdadır. Elektroniğin giderek ucuzlayan ve yaygınlaşan imkanlarıyla filmcilik günden güne daha basitleşmektedir. Bu sayede hareketli görüntü üretimi kişisel tasarruf altına verilmektedir. Gene böylelikle büyük sermaye, uzmanlık ve iş bölümü gerektiren ve ona göre kurumlaşmış eski hareketli görüntü üretim tarzı her geçen gün git gide kırılmakta azalmaktadır.
Buna rağmen günümüzde bu kırılmayı anlayamayan veya anlamak istemeyen, hala eski üretim tarzında ısrar eden filmciler ve yapımcılar tek tük de olsa yok değildir ?
Ülkemiz sinemasında bir de kısa metrajlı filmciliğin gelişmesi var. Eskiden kısa filmcilik, pahalı uzun filme bir atlama tahtası olarak düşünülürdü. Bugün bu baskıyı artık görmüyoruz. Ama hâlâ çok az da olsa kısa film çekenlere ve düşünenlere karşın çoğunluğun gözleri uzun filmde. Çünkü oradan alınacak prestij onlarca çok önem taşımakta.
Kısa filmcilerimizin artık, hem yapım koşulları hem de içerik açısından, uzun filmle kulvarlarını ayırmasının vakti çoktan gelmiş durumdadır. Geçmişe göre teknoloji artık çok daha ucuz ve kısa filmcilerin ellerinin altında. Mekanlar da öyle. Dolayısıyla üretim sayısı artan kısa film seyrinin de kendine özgü bir kültürü oluşturulmalı. Oysa kültür merkezlerinde kurulan bunca sinema birimi bu kardeş sektörü destekleyeceğine hâlâ onu küçümsemekte.
Film çekmek bir bakıma yaşam fotoğrafı çekmektir.
Tabii Televizyon’un olmadığı ve kısıtlı olduğu, tek televizyonlu dönemde filmlerin kurgularında verilmek istenen “Gülerken ağlatmak”, “Ağlatırken güldürmek”ti.
İlerleyen teknoloji, yaşam koşullarının sertleşmesi ile duygunun erozyona uğraması filmlerin senaryo ve çekim rotalarını çok etkiledi.
Çağımızda artık seyircilerin beklentileri çok farklı düzeyde. Seyirciler çok yükselen maliyetler in bilet fiyatlarına da yansıması sonucu daha ciddi bir bedel ödedikleri için haklı olarak en iyisini görmek istiyorlar. Artık onlar için filmin dramatik ruhunun diri, teknolojik imkânlarla donatılmış olması önemlidir. Halkın onlarca televizyonu evlerinde mütevazı yaşantılarındaki eğlencelerine katık yapma gerçeğine karşın sinemaların pahalı bir eğlence haline dönüştüğünü kabul etmek gerek.
Bence dünden bugüne sinemayı “Yapımcı Sineması” ve “Yönetmen Sineması” olarak ikiye ayırabiliriz. Eskiden yönetmen sineması diye bir şey bulunmamaktaydı. O dönemde sadece “Yapımcı Sineması” egemendi. Ancak sektör olabilmek için gözetilmesi gereken bazı kriterler var. Bir örnek vermek gerekirse, seyirci kaygısı taşıyan filmlerin üretmesini öne sürebiliriz.
Günümüz sinemasında öncelikle. yönetmenin ekonomik gücünün yerinde olması gerekmektedir. Aksi takdirde ülkemizde “Yönetmen Sineması”ndan bahsedemeyiz. Günümüz yönetmenlerinin eski yönetmenlere kıyasla maddi imkânlarının daha güçlü olduğunu hesaba katacak olursak, hem teknolojik açıdan, hem de dünyaya açılma evrimi açısından oldukça şanslı olduklarını düşünebiliriz.
Eski ve yeni dönem arasındaki önemli bir diğer fark, geçmişte az zaman birimi içerisinde, minimum bütçelerle yapılan filmlerin aksine çağdaş sinemacılık özenli senaryo, kadro, mekan ve yüksek bütçe gerektirmektedir. Ben film projelerini mutfakta pişirilen yemeklere benzetirim… Bazen ucuz, bazense pahalı bir malzeme gurubuyla pişirilen yemekler vardır… Kimisi kısık ateşte ağır ağır, kimisi ise harlı ateşte çabucak pişer… Tuzunu, baharatını da ayarlamak önemli bir beceri, dahası tecrübe ister.
Hızla ilerleyen teknoloji de bazı zorlukları basitleştirmekte, yönetmen ve yapımcının işlerini kolaylaştırmaktadır.
Tüm bunlara karşın içimizdeki nostalji, geçmiş ve onun bakirliği, saf ve temizliği, ötesinde kaybedilen duyguların özlemi eski Türk filmlerinin cazibesini korumaktadır.
Kısacası, geçmiş ile günümüz arasında bir med cezir yaşanmaktadır… Bunu yaşları 50’lerin üzerinde olanlar fazlasıyla yaşamaktalar.
Bazen keşke 50’li 60’lı yıllarda yaşasaydım diye de düşünmüyor değilim ? Ya sizler ?
KÖYDEKİ YABANCIDAN SAHADAKİ OYUNCUYA...
1978-79 Yıllarında TVF Başkanlığı yapmış baba Özcan Mutlugil ile yeni Başkan oğul Özkan Mutlugil arasında dilek tuttum...
KÖYDEKİ YABANCIDAN, SAHADAKİ OYUNCUYA…
Sonunda olanlar oldu, kendisine pek çok güvenen “Birinci tekil şahıs”, namı diğer “Tek Adam” sadece yerle bir olmakla kalmadı, hakkında tüm söylediklerimin doğruluğu altında 100-81 ile ezildi, tam19 oy farkıyla hezimete uğradı…
Seçimdir, kazanan da olacak, kaybeden de…
Ama Allah kimseye böyle hüsran yaşatmasın ?…
Ancak bazı kayıplar bazen camiaları için birer hayırdır, kurtuluştur…
Koltuklar geçicidir, sadece ısıtmakla görev yapılmaz ?... Bunu defalarca anlatmaya çalıştım… Maalesef bir kulaktan girdi, diğerinden çıkıp, kayıplara (!) karıştı…
Son aylarda ve özellikle son günlerde yoğunlaşan görüş ve eleştirilerimle ilgilenmeyen, hatta dalga geçme gafletinde bulunan sayın Karabıyık saltanatının işte hazin sonu da bana ve benim gibi onu uyaranları dikkate almamakla hazırlandı… Yanına “Tay tay” başta olmak üzere kadrolu basın destekçilerini alan Başkan hepimize bulutlar üzerinden kaşlarını çattı…
Neler dediklerimi, neleri anlatmak istediklerimi işine gelmediği için daima anlamazdan gelen, Padişah havalarında arzı endam eden Başkan, gerçekleri gören ve ısrarla kensisini doğrulara davet eden bazılarımız hariç daima uzman hatipliği ile sözle, görsel ve yazılı sihirli meziyetleriyle (!) karşısındakileri hipnoz altına aldı…
Ben ve benim gibilerin kabahati, tüm camiayı bu tehlikeli hipnozdan kurtarmaya çalışmamızdı…
“Başarılı olduk !...” diyebilirim…
Ama keşke bu başarımızı vurgularken sayın Başkanın altından sandalyesini çekerek değil, bilakis onun olması gereken değişimini sağlayabilmiş olsaydık ?... O da kazanıp, kazandırmaya, bizler de ona saygı duymaya, sevmeye terfi edebilseydik ?... Tam kadro… Başladığı gün olduğu gibi ?...
ÇOK KISA OLAĞAN GENEL KURUL İZLENİMLERİM…
Olağan Genel Kurul salonuna giren sanki Başkan Erol Ünal Karabıyık değil, İstanbul’a giren Fatih Sultan Mehmet’ti… Yürüyüşü, “Dünyaları ben yarattım !...” havalarındaydı…
Yadırgamadım ?... Zira daha önceki yürüyüşü ve sözleri de sanki “Voleybol benle başladı, benden önce voleybol yoktu ?...” idi…
Ya salondan çıkarken ?...
Valla inanmayacaksınız ama üzüldüm ?...
“Söz vermiştik… Yaptık !...” tekrarlı vurucu sandığı o iğrenç sunumu geri tepti… Hatta salonda gülüşmelere yol açtı…
Kendinden pek emin duruşu, çok iyi bir hatip oluşu, TVF çatısını “Seçim Ofisi” olarak kullanışı, CEV Başkanı kadim (!) dostu André Meyer’i saflarına dahil ederek, katkı beklentisi sadece yönetimdeki yol arkadaşlarını değil, kurullardaki sözde görev yapanları, emekçi personelini kullanışı işe yaramadı… Çünkü insanların saygısını, sevgisini çoktan yitirmişti… En yanı başındakilerin bile kendisinden uzaklaştıklarını göremeyecek kadar ayakları yerden kesilmiş durumdaydı…
UFAK DETAYLAR…
Bilerek yapıldığı kuşkusundan arınmaya çalıştım ama vurgulamadan geçemeyeceğim…
Sandıkların arkasındaki oy kabinlerinin tepesinde otel kameraları vardı… Bizim M. Korhan Gün’ün dikkatinden kaçmadı…
Bu kamera kayıtlarında hangi delegenin kime oy verdiği çok rahatlıkla saptanabilecek şekilde konuşlandırılmıştı veya tesadüfen (?) o şekilde konuşlandırılan kameraların altına kurulmuştu kabinler ?...
Seçim sonrası ilginç şeyler yaşadım…
Karabıyık grubundan, tersine dönen şemsiyenin altında kalan bazı kazazedeler (!) anında en şirin (!) masklarını kuşanarak, bukalemun cinsinin özelliklerini sergilemeye başladılar ?... Hiç şaşırmadım…
Bana Karabıyık grubundan, anında Başkanları için demedik laf bırakmayanlar da oldu…
Bir kurul üyesi de yenilir yutulur olmayan şeyler fısıldadı kulağıma…
Doğruluk derecesini araştıracağım… Kendisiyle konuşacağım… Ama eğer doğru çıkarsa ?...
Ben gene de Başkana, verdiği mesaiden ve kazandırdığı eserlerden dolayı teşekkür ediyorum… Seçim taktiği olarak kullanmış olsa da, düşük oranda gerçek payını taşıdığına inandığım ideali gerçek oldu…
Artık ailesiyle, işiyle daha yakından ilgilenecek… Bu kadar yorulmayacak… En önemlisi benden, yazılarımdan, eleştirilerimden de kurtulmuş oluyor ?... Hem de 2050’ye kadar ?...
Ama ya ben ?...
Onsuz ne yapacağım ?...
Bundan sonra nasıl malzeme bulacağım, ne yazacağım ?...
Ya diğer arkadaşlarım ?...
Çok zorlanacağız, çoook !...
Şimdi onu daha yakından tanıma zamanı…
Kendisinden 35 voleybol yaşı daha büyük olan bir ağabeyi olarak voleybola olan sevdasının tam doğruluğunu öğrenmeyi çok arzu ediyorum…
Kendisinden dışarıdan, voleybola katkılarını bekliyorum ?...
Bakalım maçlara gelecek, ailemiz içindeki yerini koruyabilecek mi ?...
Yoksa… Voleybola sevgisinin göstermelik olduğunu, esas amacının “Liderlik” olduğu, bunun içinde gözüne hedef olarak Voleybol Federasyonu Başkanlığını kestirdiği konusunda şüphelerimiz olacak ?...
Bize cevabı zaman verecek ?...
Öyle ya, koca ticarethanesini kenara bırakıp, fazla veya yeterince ilgilenecek zamanı bilerek ıskalayan Başkan ancak çok büyük bir voleybol sevdalısı olmalı ?... Bu sevda 9-10 yılda nasıl oluştu valla ben değil, mantığım soruyor ?...
İşte, köydeki yabancıdan sahadaki oyuncuya kadar uzanan masalın hazin öyküsünün son durak haritası...
03.10.2012 /Aktarım anında bu yazı 500 kez okunmuştur
MAKALEYE YORUM YAZIN

-
23.09.2017 YALAKALIK… / Hasan Uğur Epirden
-
21.09.2017 BÜYÜTEÇ… / Hasan Uğur Epirden
-
08.07.2017 GÜLNUR GÖRGÜN BU KEZ DAKTİLO GAZETESİ İLE BENİ ONURLANDIRDI…
-
17.04.2017 KÖY ENSTİTÜLERİ KAPATILMAMALIYDI !…
-
31.03.2017 SPORUN GENETİĞİ İLE OYNANDI...
-
27.12.2016 2016 HÜSRAN YILIYDI…
-
16.12.2016 HAYALLERDEN GERÇEKLERE KOŞAR ADIM…
-
26.11.2016 OLDU DA BİTTİ MAŞALLAH…
-
10.11.2016 4 YIL…
-
05.11.2016 ŞAİRLER ERKEN ÖLÜYOR…
-
22.10.2016 MUZ CUMHURİYETİ’NDE DAVRANIŞ BİLİMLERİ ÜZERİNE DENEY…
-
12.10.2016 MUTLU BAŞKAN TEKRAR ADAYMIŞ ?…
-
06.10.2016 VOLEYBOL FEDERASYONU HAKKINDA İLAVE GÖRÜŞLERİM…
-
06.10.2016 GARİP BİR BALKAN KUPASI HİKAYESİ…
-
02.10.2016 GENE TVF FALSOSU… Hasan Uğur Epirden
-
16.09.2016 BİR YARGI İTİRAFI VE GERÇEKLER…
-
10.09.2016 YALANDAN, DOLANDAN, KANDIRMAKTAN KİM ÖLMÜŞ ?
-
07.09.2016 HIRVATİSTAN MAÇININ DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ...
-
07.09.2016 SÖZÜN BİTTİĞİ YER…
-
03.09.2016 ONURLU YASAL MÜCADELEM SÜRECEK !...
-
21.08.2016 ISSIZ FEDERASYON… Hasan Uğur Epirden
-
19.08.2016 KILAVUZUNUZ KARGA OLUNCA… / HASAN UĞUR EPİRDEN
-
14.08.2016 BİR KERE DE MERTÇE CEVAP VERİN !…
-
08.08.2016 OLİMPİZM RUHUNA KURŞUN SIKMAK…
-
07.08.2016 GÖKYÜZÜNDE ZAYIF HALKA;PEGASUS HAVA YOLLARI...
-
17.07.2016 GECELERİN ARDINDAN! GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE’M…
-
02.07.2016 TÜRK YOBAZLIĞININ ŞANLI TARİHİ, MADIMAK…
-
16.06.2016 İZMİR’DEKİ GECE KAÇAMAĞI ÜZERİNE…
-
13.06.2016 BİR YORUM ÜZERİNE İLAVE AÇIKLAMAM… ŞU RAHATSIZLIK MESELESİ…
-
26.05.2016 AFFEDİLİR GİBİ DEĞİL TVF !…
-
10.05.2016 SPORCUYA VERİLEN DEĞER…
-
01.04.2016 ÖZKAN MUTLUGİL VE YÖNETİMİ İSTİFA ETTİ !…
-
04.03.2016 VAKIFBANK KİM VURDUYA GİTTİ…
-
04.03.2016 AHLAK
-
04.03.2016 İLLA Kİ SÖVMEK Mİ GEREK ?…
-
04.03.2016 DEVLET ARANIYOR !…
-
04.03.2016 VATANSEVERLİK VE POLİTİKA…
-
04.03.2016 EPİRDEN’E YAKIŞIKSIZ KUMPAS
-
04.03.2016 İNSAN OLMAK
-
04.03.2016 AÇIKLAMA VE TEŞEKKÜR...
-
04.03.2016 BAYRAĞIMIZA SAYGISIZLIK...AKLANDILAR MI YANİ ŞİMDİ?...TEPKİLER SÜRÜYOR...
-
04.03.2016 TVF NEREYE KOŞUYOR?... HEDEF OKUNU ISKALAYINCA...
-
03.03.2016 VERİN BANA GENÇLİĞİMİ, GERİ VERİN !...
-
03.03.2016 DERSİMİZ : KIRLANGIÇ
-
03.03.2016 “FORMAT” MI ATMALI, “DELETE” Mİ ETMELİ ?...
-
03.03.2016 ZORUNLU AÇIKLAMA! HAZIMSIZLIK VE RAHATSIZLIK YARATAN (!) YAZIM
-
03.03.2016 BAŞIMIZ SAĞ OLSUN! VOLEYBOLCUMUZ YÜCEL ASLAN'I KAYBETTİK!
-
03.03.2016 AYNALAR BAZEN YANILTIR! GRAND PRİX 2014 ARDINDAN...
-
03.03.2016 EPİRDEN 2014'ÜN ARDINDAN...
-
02.03.2016 VAZOMDA ÜÇ KARANFİL...
-
02.03.2016 OLMADI BAŞKAN ?...
-
28.02.2016 BURSA HATTI - ANKARA NOTLARIM...
-
27.02.2016 BENİM KADINIM... AŞKINIZI ERTELEMEYIN !...
-
27.02.2016 DOPİNG Mİ YOKSA ?... AKLANMA ZAMANI...
-
27.02.2016 KALİMERHABA... LÜTFETTİLER... ANLAYANA!
-
27.02.2016 BAŞARISIZ OLMA BAŞARISI… T ve F
-
25.02.2016 ŞİİRLERİM ZENGİNLİĞİM…
-
25.02.2016 BURSA ÖZEL...
-
19.02.2016 ISRAR + İNAT = BAŞARISIZLIK… VOLEYBOLUMUZDA!
-
18.02.2016 DÜŞÜNDÜRÜCÜ KONULAR...
-
18.02.2016 MUHTEŞEM VAKIFBANK!...
-
18.02.2016 KADIN TANIMLAMASINA BÜYÜK TEPKİ!...
-
18.02.2016 ANKARA NOTLARI...
-
18.02.2016 TANGOLU YILLARIM… / KİLİMANJARO
-
18.02.2016 ÇİRKİN TRİBÜN MANKENLERİ…
-
18.02.2016 ÖNCÜ MAAŞ DEPREMLERİ…
-
18.02.2016 YANLIŞLARLA DOĞRUYU BULMAK...
-
17.02.2016 GEÇMİŞİ YAŞAMAK !...
-
17.02.2016 BAYANLARDA SEZONUN 2. BÜYÜK SÜRPRİZİ…
-
13.02.2016 SPOR POLİTİKASI ÇARPIKLIĞI...
-
13.02.2016 PLAJDA KASIRGA…
-
13.02.2016 ÖZDEMİR ASAF ANISINA…
-
13.02.2016 DEFNE KIZ EFSANESİ
-
13.02.2016 MEĞERSE YAŞAM BİR SAHNEYMİŞ ?…
-
12.02.2016 BERKANT ANISINA…
-
12.02.2016 DERSİMİZ PLAJ VOLEYBOLU
-
12.02.2016 Dormen Tiyatrosu...
-
12.02.2016 GERÇEK FAKİRLİK
-
12.02.2016 "NASIL SEKS YAPMALIYIZ ?..."
-
12.02.2016 HAYATIN İÇİNDEN GÜNDEME DAİR YAZILAR
-
12.02.2016 GÜNDEM YAZILARI
-
12.02.2016 SON ŞİİRİM... (İTHAF ETTİĞİM YER BELLİ...)
-
12.02.2016 ELVİS HALA PARA BASIYOR
-
12.02.2016 BİR VARMIŞ, BİR YOKMUŞ...
-
12.02.2016 BUNLAR TURKIYE'DE OLUR
-
12.02.2016 FİNANSBANK ÇILDIRTIYOR…