Hedef turnuvamız Montreux Volley Masters’ın hemen ardından başlayan World Grand Prix maçlarıyla Bayan Voleybol Milli Takımı’mızın genç kadrosu rüştünü ispat etme fırsatını yakalamış oldu.

Rakiplerimizin  milli takımlarını yavaş yavaş tabir yerindeyse sırıtmadan gençleştirirken biz bu işe önce hocadan başladık.  Takımın başına yaşı pek çok oyuncumuzdan daha küçük,  baş antrenörlük tecrübesiyse sıfır olan Ferhat Akbaş’la devam kararı aldığımız gün belliydi aslında Filenin Sultanları’nda nasıl radikal bir değişikliğe gidilmek istenildiği. Tecrübeli birçok oyuncumuz ya milli takıma çağrılmadı -hatırlarsanız geçen sene yaklaşık elli kişilik geniş bir kadromuz var-  ya da kendi özgür iradeleriyle ‘milli takımı’ bıraktıklarını açıkladılar. Bu dönemde milli takımın kaybettiği sadece bu güzide oyuncularımız değil, yanlış planlama ve hareket sonucu koskoca bir jenerasyon oldu.

Bunlar bilindik şeyler de ben kısaca hatırlatayım dedim.

Gelelim bu güne, WGP maçlarımıza. İlk gün rakibimiz Belkçika’yı  yenerek  bir anlamda Montreux’nun rövanşını da almış olduk. Hollanda’ya tamamen ustasının çırağını ve takımını çok iyi tanıması ve tecrübesizliğimiz sonucu maçı verdik. Rusya maçı ise çok daha heyecanlı ve çekişmeli geçti. Hollanda’ya  oranla daha fazla bireysel hata yapan Rusya karşısında maça ortak olduk.  3-2 Kaybetsek de  “tüh elimizden kaçtı”  duygusunu yaşadık. 

 Hocası ve birçok oyuncusunun  A Milli Takım dışında as oynamadığı bir takımla alınan her puan başarıdır aslında.  Baştan yanlış yapılanmış bir Milli Takım’ın düşürüldüğü en dipten yukarıya doğru çıkma mücadelesidir bir nevi WGP maçları. Ferhat Akbaş’ı hep eleştiriyorum ya, neden tecrübeli oyuncuları Milli Takımdan uzaklaştırdı?diye.  Ama asıl TVF yönetimi bunu yaptı. Olayı en başından idare edemedi, Ferhat akbaş’ı attı ortaya Nasreddin Hoca’nın göle maya çalması misali ya tutarsa diye, sonra da  olan canım Milli Takımın onca yılına oldu. Ama konumuz bu değil.  Çok maç kaybedildi, asıl hedefler ıskalanıp yanlış yollara gidildi ve nihayetinde iyi ya da kötü bir takım oluşturuldu.  Bir maç Polen çıkıyor skor yükünü çekiyor, diğer maç Hande bu görevi üstleniyor. Güldeniz olsa mı olmasa mı ama abla olarak olması iyi olmuş, ona da Fatma Yıldırım yardım ediyor.  Pasör ve orta oyuncu konusundaki sıkıntımızı da çözünce biraz tecrübesiz ama en azından takım olmuş olacağız. Sonra Milli Takım maçları bitecek ve her bir oyuncu kulüplerine geri dönecek. Eda ve Naz’ın dışında kaçı ilk altı oynayacak ? Kulüp yönetimi güvenip hocaya ısrar ederse birkaçı daha oynayabilecek? Ya da kulüp hocası birkaçını bir iki tur yabancı yıldızlarını dinlendirmek için oyuna alacak. Ama çoğunluğu upuzun bir sezonu set aralarında top taşıyarak geçirecek.  Sürekli  yıldızları transfer eden Eczacıbaşı’nı genç oyuncuları oynatmadığı için eleştiriyoruz ama sadece Eczacıbaşı değil diğer kulüplerimiz de aynı şeyi yapıyor.  Eczacıbaşı son yıllarda oynatmadığı oyuncuları kiralayarak  en azından tam sezon oynamalarını sağlıyor.  Bugünkü  Milli Takım’da Hande, Ceylan ve Gözde Eczacıbaşı oyuncusu olarak, Fatma, Naz, Merve ve Melis de Eczacıbaşı’ndan yetişmiş oyuncular olarak yer alırken, eleştirilerimizde biraz haksızlık ettiğimizi düşünüyorum. Ama Eczacıbaşı’nın tek başına bu yöntemi uygulaması yetmiyor.  Milli Takım’ın geniş kadrosunda tüm oyuncuların oynayabileceği bir sistem üretmemiz gerekiyor. 

Yoksa  1990-2000 jenerasyonunu da çöp etmemize ramak kaldı.

fatma madi

Challenge’ına Challenge! Nefes kesen maç Sultanların 3-2!

Hedefin Yarısından Döndük!​

Tecrübe! Giovanni Enişte!

Bitse de Gitsek!