Fatma Madi Babuşçu

En iyi bilmesi gerekenlerden birisiyim ama ne yazık ki facedeki bir arkadaşımdan öğreniyorum bunu!

Karadeniz'de yaşıyorsanız diğer bölgelerde yaşayanlara oranladaha iç içesinizdir bu hastalıkla. Ve her hangi bir gün her hangi bir hastaneye gitmeniz yeterlidir hastalığın ne boyutlarda olduğunu anlamanız için.

Otuz altı günlük bir bebeksinizdir annenizin kuçağında!

Babanızın omuzları üstünde diğer hastalara gülümseyen üç yaşındaki küçük kız çocuğusunuzdur!

''Kızım korkma sadece iğne yapacak hemşire abla'' diye destek olmaya çalışan annenize; "Amaaaan anne ondan mı korkacam" derken, kemoterapiden saçları dökülmüş on iki yaşında kız çocuğusunuzdur!

Doktorunuz sıkıntılı sıkıntılı başını kaşıyıp "Yaa çok gençsin, o yüzden tedaviyi denemeden seni bırakmak istemiyorum" derken ona gülümseyen kişisinizdir!

Yüzünüzde tebessüm, elinizdeki simidi yavaş yavaş yerken, iki göğsünüz de alınmış ve hastalık sırtınıza yayılmaya başlayan kadınsınızdır!

Daha yakın ya da daha uzak değildir ölüm. Sağlıklıyken ne kadarsa yakınlığı, hastayken de o kadardır aslında. Şimdi de bilmiyorsunuz yağan yağmurun saçlarınızı kaç kere ıslatacağını, güneşin kaç kere size gülümseyeceğini, hastayken de bilemeyeceksiniz.

Doktorunuz ........... CA yazarken de tahlillerinizin altına farkı olmayacak nefes alışlarınızın öncekilerden. (Bazen biraz zor oluyor nefes almak ama olsun nefes aldığınızın kıymetini anlarsınız her defasında.)

Bekleyerek yaşayacaksınız. Sadece yaşayacaksınız ve hiç olmadığı kadar şükredeceksiniz her anınıza.

Bekleyerek yaşayacaksınız. Sadece sevdiğiniz insanın iyileşmesi için dua ederek her anınızda.

Bu ay kanser ayı!

Yaşayacağız öylesine bizden hep uzak olacağından emin olarak.