Fatma Madi Babuşçu

Ben Kimin Tarafında Olduğumu Biliyorum, Ya Siz  ?

Başıma gelen ‘bana göre’ komik bir olayı sizlerle paylaşmak istedim.

Çocukluğumdan beri yaklaşık otuz yıldır yani voleybolu dışarıdan takip etmeye çalışan biriyim.

Zaman zaman da gördüğüm eksiklikler dile getiriyorum. Hataları, yanlışları, anlatmaya çalışıyorum.

Son bir yıldır da biraz daha aktif olarak voleybol üzerine yazmaya başladım.

Doğru işleri, başarıları alkışladığım kadar, yanlışları da eleştiriyorum.

Bazen kantarın topuzu kaçmasın diye içine mizah yerleştirmeye gayret ettiğimde oluyor.

Malumunuz  son zamanlarda gündemimizin baş sırası Ferhat Akbaş ve dolayısıyla onu göreve getiren TVF.

Montreux da alınan madalya ile başlayan serüven, olimpiyat elemelerindeki hezimetle bitmiş oldu.

Ve en başından, yani Ferhat Akbaş göreve getirildiği günden beri hep aynı şeyi söyledim.

“Hoca yetersiz. “

Bunu derken asla, nasıl tepki alırım?

Yarın TVF’ye işim düşer mi?

Düşerse ne olur, ne derler?

Diye düşünmedim.

Çünkü ne milli takımlardan ne de kulüp takımlarından, kısacası voleyboldan maddi olarak tek kuruşluk çıkarım, beklentim yok. Olmadı. Olamaz.

Kendi adıma güzel ülkemin bir voleybol severi olarak, desteklediğim, taraftarı olduğum takım dışında da hangi takım yurtdışında başarılı olursa olsun gurur duydum. Alkışladım. Böyle olmaya da devam edeceğim.

Benim için bayrağımı uluslararası arenada temsil eden sporcu da kulüp de Milli takım mahiyetindedir.

Başarı da başarısızlık da hepimizindir. Sporcusundan idarecisine, taraftarından malzemecisine kadar, birlikte sevinir, birlikte üzülürüz.

Bundan dolayıdır ki Filenin Sultanları’nın olimpiyatlara gidememesi hepimizi derinden üzmüştür. Sadece olimpiyat değil, ne kadar hedef turnuva varsa hepsi kaybedildi. Katıldığımız organizasyonlarsa genç sporcuların değil, genç hocamızın tecrübe kazanması amaçlanmıştır. Ankara’da dördüncü olmak hoca için yine başarıdır. Çünkü antrenörlük kariyerinde ilk kez böyle bir eleme oynamış ve dördüncü olmuştur. Bugüne kadar milli takımla yer aldığı her organizasyon onun için ilkti ve aldığı her derece başarıydı kendi adına.

Amma Filenin Sultanları için değil!

Bunu gözden kaçırmayalım!

Başarının üzerine koyamıyorsak en azından tekrarlayalım ki; olduğumuz yeri koruyalım.

Biz bunu yapamadık.

Bir hatayı bir yanlışla, o yanlışı da elimizdeki güçle yaptırımlar uygulayarak kapatmaya çalışıyoruz.

Bu yalnızca voleybolda değil, her yerde uygulanan bir durum oldu.

Ses çıkaranın işinden olduğu, 99 köyden kovulduğu, çıkar ilişkilerine dayanan, tümüyle sosyolojik bir vaka. Kimilerine göre kapitalizmin her yere sirayet etmesi, kimine göreyse küçük diktatörcükler çağı..

Bu kadar güçlü ve acımasız çarkların döndüğü, önüne geleni un etmeye çalışan bu sistemler zincirine dışardan bakmaya gayret ediyorum. Gördüğüm eksiklikleri, olur yolunu dilimin döndüğünce anlatmaya çalışıyorum. Tıpkı en son yazdığım ‘Hayaller Rio, Hayatlar Fero.. ‘ yazımda olduğu gibi..

Ben o yazıma kadar tarafsız olduğumu sanıyordum. Kendimce aylardır anlatmaya çalıştığım bir sürecin, finalini yapmıştım.

Göz göre göre, bağıra çağıra uçurumdan itilmiş bir Milli Takım taraftarıydım sadece !  Ya da ben öyle düşünüyordum !  Ta ki TFV yönetiminin yanında olan birkaç arkadaşımın beni facelerinden attığını görene kadar. Onlara göre ben rakip takımın oyuncusuydum ve aralarında durmayı haketmiyordum.

Kendi adıma değil ama on arkadaşların adına üzüldüm açıkcası.  Türk voleybolunun içinde olduğu durumu göremiyorlar. Zannedersem bu tutmları devam ettiği sürece de göremeyecekler.

Bizler yapılan yanlışları söylediğimiz  için bugüne gelinmedi. Yapılan yanlışların üstü örtülüp, devamlılık sağlandığı için bu günlere gelindi

Ve ben o yazıyı da ondan öncekileri de yanlışların görülmesine katkı sağlar amacıyla yazdım.  Söz konusu ülkemin başarısıysa, ben dokuz faceden de kovulmaya razıyım.

Yönetimler ve yöneticiler gelir .. gider ...

Ama ben hep burdayım.

Beklerim efendim..

fatma madi