Fatma Madi / Trabzon (DaktiloGazetesi)

"Güzel günler göreceğiz güneşli günler"

İdmanocağı - 1

Günlerdir  kafamda yazdığım bir yazıdır  İdmanocağı.   Dönüp dolaşıp aynı yere geldiğim,  “neden bu kadar geç kaldım?” sorusuna  verilecek cevabımın olmadığı soru İdmanocağı.

 

Açıkçası nereden başlayıp, nerede  bitireceğimi bilemiyorum.

Çünkü kendimi gerçekten İdmanocağı’na  karşı sorumlu ve mahcup hissediyorum. 

Trabzonlu olmasam hiç sıkıntı yoktu.  

Ben de alırdım elime çayımı,  kahvemi  geçerdim klavyenin başına   “Trabzonlular İdmanocağı Voleybol Takımına sahip çıkmadı.”  der bir güzel konunun içinden sıyrılırdım.  Amma gelin görün ki iş  öyle değil.

 

Efendim bilenler bilir Eczacıbaşı taraftarıyım.  Yani öyle sıradan da değil.   Fan gruplarını  yapacak kadar  hem de..  Ama bu demek değildir ki olup bitene kayıtsız kalayım. Da insana sormazlar mı; “Bugüne kadar neredeydin?  Bir Trabzonlu olarak İdmanocağı’nı şimdi mi gördün?”

 

Önce sondan başlayayım.

Hayır şimdi görmedim.  Ama hep bana ihtiyacı olmadığını düşündüm.  Ya  da daha açık konuşayım;

Sosyal medyada İdmanocağı’yla  ilgili iki kelam yazınca  görevimi yapmış oluyordum.  Buydum  yani.

İdmanocağı’na sahip çıkmıyorlar diye  eleştirdiğim o  Trabzonlu işadamları, milletvekillerinden  bir farkım yoktu.  Ta ki Çanakkale maçından sonra İdmanocağı  Başkanı Sayın Mehmet Öz’ün  yaptığı açıklamayı sayfalarına taşıyanları görüp, aslında İdmanocağı’nın  ne kadar yalnız olduğunu anlamamla oldu her şey.   Yalnız olan, sadece İdmanocağı  değil, tüm  Anadolu kulüplerimizdi.  Bunu neden bu kadar geç anladığımı  hiç bilemiyorum ama anladığım andan itibaren  de çok utanmaya başladım.   Bırakın bize her yeri, Trabzon’un merkezi bile Trabzon değildi.

 Lafı uzatmayayım yaklaşık on gün önce İdmanocağı  kulübüne mail attım ve  bu  mahcubiyetimi anlatmaya çalıştım.  Mümkünse  takımdan  yetkili  biriyle bir röportaj yapmaktı niyetim.  Antrenmana da gidip iki üç fotoğraf  çekecektim.   Birkaç soru ve cevap.  Bitecekti.  Sonra da  ben Trabzon’da olduğum sürece maçlarına gitmeye çalışacaktım.

Okuyunca pek fena bir plan gibi durmuyor  değil mi?

Amma gelin görün ki hiç de öyle olmadı.

Bir  kulübe mail atarsanız size hemen başkanı geri dönmez.  Hadi  döndü diyelim. “Tabii ki ne zaman isterseniz.”  demez. 

Ama  Mehmet  Öz aynen öyle dedi ve çok  daha fazlasını yaptı.

Bir insanın tüm derdinin voleybol takımı olduğunu gösterdi.  Anlattı demiyorum. Bununla nasıl yaşadığına bizzat tanık oldum.  Birçok  şubesi  olan bir kulübün başkanı  voleybolla bu kadar iç içe yaşıyorsa,  bana  da ona  elimden  ne geliyorsa yardımcı olmak düşer.

Her şeyden önce,  bir Trabzonlu olarak bu benim görevim.

İkincisi bir bayan olarak bu yine benim görevim.

Üçüncüsü ve benimle birlikte Trabzon’da yaşayan, Trabzonlu olan  tüm voleybol severleri de ilgilendirense İdmanocağı maçlarına gitmek.  Ona destek olmak.  Vakıfbanklı,  Eczacıbaşılı,  Beşiktaşlı,  Fenerli, Galatasaraylı  ya da diğer hangi kulüp taraftarı olursak olalım  İdmanocağını desteklemek zorundayız.  Çünkü o  kulüpler  Trabzon’a  İdmanocağı’yla  oynamak için geliyor ve bizler de gidip  dünya yıldızlarını izleyebiliyoruz.  Sırf bu borcumuzu ödemek  için tüm Trabzon’u  İdmanocağı maçlarına çağırıyorum.  Biz birbirimize sahip çıkarsak, ocağın ateşiyle aydınlanan “güzel günler görürüz,  güneşli günler” .

_{^{"Başkan Mehmet Öz ile neler konuştuk"}}

_{^{Gelecek hafta İdmanocağı - 2 dosyasında!}}