Nizamettin Şereflier

Geçmişte iki bloklu sistem varken dış politikada siyaset üretmek gerçekten çok kolaydı. Bir tarafta Sovyetler Birliği, bir tarafta Amerika; Zaten biz de NATO üyesi olarak batı bloğu içindeydik. Doğuyla aramızdaki İlişkiler sıfır seviyesinde, Doğu Bloğuna karşı NATO’nun ileri karakolu konumundaydık.

Sovyetler Birliğinin dağılmasıyla birlikte ortaya birçok devlet çıktı. Soğuk Savaş döneminde Ermenistan, Gürcistan ve Nahçıvan gibi komşularımız yoktu. Bu dönemde Ermenistan’la Azerbaycan arasındaki sorunlar bizi ilgilendirmiyordu. Aralarında sorun olsa bile Sovyet rejimi üzerini örtüyor, biz bunun farkına bile varamıyorduk. Varsak da müdahale edecek durumda değildik.

 Sovyetler Birliğinin dağılmasıyla ortaya çıkan Türkî Cumhuriyetlerle, kardeşlik bağından dolayı ilişkilerimizi geliştirmek zorundaydık. Gelişen bu ilişkiler, özellikle Ermenistan’ı ardından Rusya, Çin ve İran’ı çok rahatsız etti.

Buna rağmen biz Türkî Cumhuriyetler ve Komşularla olan ilişkilerimizi geliştirdik. Artık ülke olarak buralara yatırım ve teknoloji götürüyorduk. Müteahhitlerimiz Rusya’dan Irak’a büyük projelere imza atıyordu. Komşularla sıfır sorun politikası Irak, İran, Suriye hatta Yunanistan’la bile aramızdaki sorunların üzerini örtmüş, ikili ilişkilerimizi ve ticaretimizi geliştirmiştik. Komşularımızla ticaret hacmimiz öyle gelişmişti ki, aramızdaki vizeler kalkmış sınırlar yok olmuştu.

Bu gelişmeler ülkemizin popülaritesini ve ekonomisini büyütmeye başlamış; Türkiye artık bölgesinde gelişen ve büyüyen ülke haline gelmişti. Komşular, iyileşen ilişkiler sonucu PKK terörüne desteğini kesmişti. Bölgesel desteğini yitiren PKK eski gücünü yitirmiş, marjinal olmaya başlamıştı.

Bu bahar havasının hep sürüp gideceğini zannettik. Küresel güçlerin bizi başıboş bırakacağını sandık ama maalesef sandığımız gibi olmadı. Mavi Marmara olayının dış güçlerin ülkemize kurduğu bir tuzak olduğunu göremedik. Orda hesap hatası yaptık.  Küresel Güçlerin desteğini almadan o gemiyi oraya göndermek ne kadar doğruydu bilemiyorum? Eğer Amerika bizim başımızın belaya girmesini istemeseydi; İsrail Mavi Marmara’ya müdahale edemezdi.

Hem Batı Bloğu içinde yer alacaksın hem de İsrail’e one minute diyeceksin, diyebilirsin ama sonuçlarını da hesaplayacaksın. Başbakanımızın İsrail’e de Birleşmiş Miletlere de “Bir Dakika” demesi son derece doğruydu, yanlış olan durduğumuz yerdi. Biz batıyla mı, doğuyla mı beraberdik? İkisinin içinde olmamız, bulunduğumuz bölge itibariyle mümkün değildi. İki tarafın içinde olacağımızı zannettik ama ikisinin de içinde olamadık.

Amerika’yla stratejik ortak olabiliriz ama Suriye, İran, Irak ve Rusya’yla komşuyuz, hem de öyle komşuyuz ki ticari ilişkilerimizin en yoğun olduğu bir yerdeyiz. Biz Rusya ve İran’ın doğalgazına, Irak’ın da petrolüne muhtaç durumdayız. Rusya ve İran’ın da bizim tarım ürünlerimize ihtiyaçları var. Suriye ve Irak’ın ise bizim elektriğimiz olmadan aydınlanması mümkün değil. Yani birbirimize bu kadar muhtaçken, bu kavga kimin çıkarına acaba?

Batı Bloğunun çıkarlarıyla; Doğu Bloğunun çıkarları bizim bölgemizde çatışma halindedir. Bölgemizin zengin yer altı kaynakları iki bloğun da olmazsa olmazıdır. Özellikle Amerika bu bölgenin kontrolünü ne pahasına olursa olsun Çin ve Rusya’ya bırakmak istememektedir. Eğer bırakırsa o da biliyor ki, bu Amerika’nın çöküşüdür.

Aslında film bizim için Malatya’ya füze kalkanlarının yerleştirilmesinden sonra koptu. “Füze Kalkanlarının” ülkemize yerleşmesine müsaade etmemiz doğru bir karar mıydı tartışılır. Bir taraftan İsrail’e bir dakika, diğer taraftan füze kalkanlarına evet; bu ikircikli bir politika değil miydi? Ne Musa’ya Ne de İsa’ya yaranabildik.

Rusya, Çin, İran, Suriye ve Irak’ın hatta İsrail’in bize Karşı PKK’yı desteklediğini çok iyi biliyoruz. Son zamanlarda Suriye ve Irak rejimleri bize karşı son derece düşmanca tutum içerisine girdiler. Adeta PKK’yla birlikte taraf oldular. Onlar PKK’ya var güçleriyle desteklerini sürdürdükçe, bizim millet olarak sinir katsayılarımız artmaktadır. Korkarım ki, yakın gelecekte Suriye ile aramızda bir savaş kaçınılmaz hale gelecektir.

Böyle bir durumun ortaya çıkması halinde, bu ateşin bölgemizi hatta bütün dünyayı kaplayacağını aklımızdan çıkarmayalım. Şu ana kadar uyguladığımız politikaları gözden geçirme zamanı geldi geçiyor bile. “Esed Rejimi” yıkılsın diye bölgenin ve dünyanın ateş topuna dönmesine asla müsaade etmeyelim. Hükümetimiz bu işler daha da karışmadan, bölge ülkelerini bir araya getirecek, diplomatik girişimleri ortaya koymak zorundadır. Yoksa bu hal böyle devam ettikçe ne PKK belasından kurtulabilir; ne de ekonomimizi düzlüğe çıkartabiliriz. Kalın sağlıcakla.

Nizamettin Şereflier

23.10.2013 / Aktarım anında Bu Yazı 993 kez okundu

Yorumlar:

SALAHADDDİN DAL 2012-10-23 DOĞU VE BATININ TEZGAHTARIMIYIZ?
Doğu ve batının ittifak ettiği ve cografyamızda da taraflar bulduğu ülkeçiklerin yardımıyla üstümüzde ika ettikleri servetlerine büyük katkılar yapacağı bilinmektedir. Burası unutulmasın kıyamet ortadoğu da kopacaktır.

Gürhan Olcaytürkan 2012-10-23 Senaryo hep aynı..
Dış politika çok geniş pencereden incelenmeli. Çok güzel tahlillerde bulunmuşsunuz. Tarih sayfalarında biraz gezindiniz mi sanki bugünleri işaret ediyor gibi.Kutlarım.